Pengorbanan Abah ...

Redz-XacK

Dulu ...

Masa saya mula lahir di dunia, saya disahkan hilang pendengaran selama-lamanya ...
Tapi abah tetap tersenyum sambil membisikkan laungan azan "Allahuakbar" ke telinga sy ...  Saya tersenyum dlm tangisan ...

Masa sy mula bersekolah wat kali pertama dlm hidup, sy takut tapi Abah sentiasa mendoakan sy ... Dalam takut, sy mula yakin ngan diri kerana berkat "doa" abah ...

Setelah 10 thn bersekolah , ketika Form 5, wat kali pertama dlm hidup ku, sy mendapat tempat pertama dalam kelas dan kejayaan sy telah mengembirakan abah ... dan sy lihat abah tersenyum dlm tangisan ..

Abah sentiasa bercerita dgn sy tentang kesusahan abah ketika abah menuntut ilmu di menara gading pada masa sama menjaga sy dan adik-beradik sy... Abah penah susah sampaikan terpaksa jual kereta kerana terpaksa membiayai yuran pengajian. Abah penah antar mama gi keja hanya dengan berbasikal ... Dalam diam, sy melihat kesusahan dalam tangisan .. Kesusahan itu sedikit sebanyak menginsafkan sy utk menyakini sy utk berazam membalas jasa mak abah suatu hari nanti ....


Sekarang ...

Kerana pengorbanan Abah, sy tidak merasakan kecacatan sy sebagai penghalang utk membalas jasa Ayah...
Kerana dedikasi Abah terhadap sy, sy menjadi semakin menghargai setiap kasih sy yg Abah berikan pd sy serta berusaha keras utk menjadi kebanggaan Abah dan keluarga...
Kerana doa Abah utk sy, hidup sy sentiasa diberkati dan direstui ....

Untuk hari ini ....

Sy tidak tau ape yg harus dikatakan utk mengambarkan pengorbanan Abah... Hanya hati sy merasakan betapa dalamnye kasih syg sy pd Abah yg tidak ternoktah waktunye ....
Hanya Abah menjadi inpirasi kisah hidup ku ....
Terima kasih atas segala-galanya, Abah ....

[ Last edited by  Redz-XacK at 17-6-2007 04:18 PM ]