Panggilan Telefon Misteri

evita_ina · Post time 12-5-2011 11:22 PM

asal bdebar lebih..cm tgh mnuggu hantu kuar..

ctsueraya · Post time 12-5-2011 11:31 PM

Guys,aku memang update pukul 9 lebih tapi 9 lebih tu baru nak mula menaip. Sorry amik masa sikit seb ...
cik_es Post at 12-5-2011 23:12

nampaknya aku pun terkena virus kamsia nie cik es
memula ingat citer2 macam nie tak wujud sebab selalu dpt email jerk
skang mmg betul ader citer telepati gini rupanyer

cik_es · Post time 12-5-2011 11:47 PM

Sambungan ...

Atas sebab rasa takut yang amat sangat, eh tak lah amat sangat, takut tahap biasa2 je ,aku pun cuba hubungi Danny.

"Hello? Danny?"
"Assalamualaikum" Danny beri salam, perli lah tu.
"Ok,Waalaikumsalam. Awk ada call Freddie,dia cakap ape eh?Ada info?"
"Freddie ada call awak tak?" Ok,aku memang paling benci soalan dijawab dengan soalan. Dah la memang tak dapat sabar dah,kau tanya aku balik pulak.

Menurut Danny, Freedie memang ada call back beberapa minit selepas sms yang kitorang hantar pada Freddie, delivered.
Danny cakap, kalau nak explain menerusi phone,agak rumit. Jadi,Danny ajak Freddie untuk jumpa,kalau Freddie tak keberatan. Freddie agak tertanya-tanya,atas alasan apa nak jumpa, Danny ada bagitau sikit-sikit, tentang nenek tu. Freddie terdiam, dia tak bertanya banyak, dia bersetuju. Danny beranggapan, mungkin Freddie dah dapat agak, apa sebenarnya yang bakal kitorang dedahkan pada dia, mungkin bersangkut paut dengan pengalaman Freddie sendiri jugak.

Lepas dapatkan confirmation daripada aku, aku inform pada Danny aku free waktu malam je, aku pasti Danny atau Freddie, keduanya pun sama sebab dorang pun office hour,aku pulak dah tutup restoren selepas 8 malam (kalau takde function), jadi elok je kalau nak appointment waktu malam, ye malam keesokan harinya, lagi cepat lagi bagus, lagi cepat selesai masalah dan terungkai segala misteri.

Tibanya malam seperti yang dijanjikan, Danny menjemput aku di rumah. Bukan sebab aku takde transport, tapi dah dia offer 1 kereta kan,aku setuju je. Memandangkan sejak kebelakangan ni, sifat penakut tu semakin menjadi-jadi dalam diri aku. Sebelum ni, tak pernah pulak penakut sangat macam ni. Kebetulan pulak, malam tu Danny pakai tshirt putih, aku pun begitu. Aku pandang seluar dia, seluar jeans biru. Bila aku pandang seluar aku, okay sama jeans biru. Ni drama spektra episod mana pulak nih, boleh tersama pulak baju.

"Awak tadi,pakai baju warna lain kan sebenarnya?" Danny serkap jarang, banyak cantik lah muka kau.
"Alah, kebetulan ok! Kalau awk nak sy tukar baju warna lain,boleh jeee.."
"Eleh,kebetulan lah sangat .. Awak nampak sy pakai baju putih,awak pun tukar.. Patutlah lama bersiap" Danny dah mula gelak.
Aku tak gelak langsung, bukan apa, aku takut kang ada pulak watak yang lagi satu tu, gelak sama.

"Lama apa pulak...awk yang ambik sy awal 20 minit,sy belum bersiap lg" best gak ah,kau nak sangat debat kan.
"Awak bersiap cantik2 ni apsal,nak try Freddie lah tu"
"Hei cakap elok sikit ok. Selipar sy ni ok je belum pernah tampar org,kot awk nak merasa jd orang pertama ke"
Danny ketawa lagi,dan untuk kali kedua, aku masih tak nak ketawa sama. Mata aku asyik menjeling ke belakang, mana la tau ada nenek berkebaya duduk kat seat belakang

Danny terus drive ke sebuah restoren, tempat yang akan menyaksikan pertemuan pertama kali kami bersama Freddie. Restoren ni agak sunyi, tak berapa ada orang sangat. Mungkin atas sebab tengah bulan kot, tambahan pulak waktu tu hujan renyai-renyai,mungkin orang pun prefer duduk rumah je. Aku leka dengan bahagian dalaman restoren tu yang dihias dengan rotan, nampak kreatif. Dekat setiap meja, ada pulak lilin comel yang dihias cantik dengan bunga straw. Aku agak tersentak bila terpandang bunga straw tu, sebijik mcm yang nenek tua bagi dalam mimpi aku. Ya Allah, apa erti semua ni, kebetulan atau..?

Danny mencuit bahu aku, dan mengarahkan aku ikut dia ke satu sudut. Rupanya Freddie dah call Danny, cakap dia sah sampai, dan kebetulan pula, Freddie pun sama pakai baju putih, tapi seluar dia coklat muda ok. Hihi, aku tergelak sendiri, rasa lawak pulak, mcm tengah berlakon filem.

Mula la fikiran aku melayang jauh.

cik_es · Post time 12-5-2011 11:47 PM

Post Last Edit by cik_es at 12-5-2011 23:50

Freddie.. bukan seperti yang aku bayangkan sebelum ni. Seorang lelaki kurus, tak terurus dan nampak serabai kerana masalahnya yang dia hadapi - sangkaan aku meleset bila Freddie yang sebenarnya, adalah seorang lelaki yang nampak kemas dan... tak nampak ada masalah pun? Nampak raut wajahnya tenang je? Ok, aku tau aku tak sepatutnya judge Freddie begitu, tapi bila melihat wajahnya untuk pertama kali, aku tak rasa dia ada masalah yang besar atau tekanan perasaan dan sebagainya.

Aku tak nak bercerita panjang tentang bagaimana aku dan Danny menceritakan satu per satu, tentang pelbagai peristiwa yang kami hadapi sejak beberapa bulan, termasuk aku yang dah setahun lebih terganggu dengan panggilan nenek tua, sehingga mendesak aku untuk mencari jalan penyelesaian. Semuanya kami ceritakan satu persatu pada Freddie,tanpa ada satu pun fakta yang tertinggal. Sebab aku merasakan, Freddie berhak untuk tau, dan aku tau, Freddie jauh lebih tahu, apa puncanya semua kejadian ni berlaku.

Freddie agak berat untuk berkata-kata, pada waktu tu, aku dapat lihat matanya mula berkaca, airmata nya bergenang tanpa dapat dibendung lagi. Aku dan Danny berpandangan, sehelai tisu aku hulurkan pada Freddie, aku tahu betapa segannya Freddie untuk menumpahkan air mata nya di hadapan seorang wanita seperti aku. Eh tak nak guna perkataan wanita lah,mcm dah tua sangat, replace dengan perkataan gadis ok

Aku dan Danny berpandangan, sehelai tisu aku hulurkan pada Freddie, aku tahu betapa segannya Freddie untuk menumpahkan air mata nya di hadapan seorang gadis seperti aku.

Suasana sepi seketika, aku kehilangan kata-kata. Aku tak tau apa yang harus aku buat. Tapi, atas dasar simpati, aku bagitau Freddie, kalau dia nak menangis, menangis lah. Mungkin airmata tu akan dapat melegakan hatinya, tak salah untuk kita menangis, walau bergelar seorang lelaki sekalipun, itu tandanya kita bukan manusia yang ego. Sebaik saja aku cakap macam tu, Freddie menangis teresak-esak, satu situasi yang cukup pilu. Pipi aku terasa basah, tanpa disedari, aku menangis sama walaupun aku tak tahu, apa sebabnya.

Misteri mula terungkai apabila Freddie .. "Saya lah Freddie tu,sy akui sy banyak buat silap tapi sy tak bermaksud nak kecewakan sesiapa.."

cik_es · Post time 12-5-2011 11:48 PM

Post Last Edit by cik_es at 12-5-2011 23:51

Nota : Kisah Freddie ini ditulis berdasarkan cerita sebenar Freddie,yang telah diubahsuai dalam bentuk penceritaan. Harap maklum. Sekali lagi, dialog di dalam kisah Freddie,hanyalah rekaan semata-mata untuk disesuaikan dengan cerita.

Kisah Freddie bermula ..

Nama sy Freddie,sy dah bekerja di syarikat tu selama 6 bulan untuk jalani practical sy. Sy dah jadi pekerja tetap di situ bila practical sy tamat. Sy tak pernah ada masalah, sehinggalah pada satu hari, sy dapat tahu, teman wanita sy berubah sikap secara tiba-tiba. Mungkin atas sebab tinggal berjauhan, dia berubah. Dia dah mula meragui saya, sedangkan sy, tak pernah berubah laku, atau curang pada dia, walaupun hakikatnya sy ada peluang untuk berbuat begitu, di belakang dia, tanpa pengetahuan dia. Sy sangat sayangkan dia, lebih dari sy sayang keluarga sendiri, sehingga sy pernah katakan pada dia, kalaulah hubungan ni tak direstui keluarga, sy sanggup buang keluarga daripada kehilangan dia. Ya,awk boleh kata sy bodoh, sy memang bodoh waktu tu, tak pernah menghargai keluarga. Sy hidup dalam dunia sy sendiri. Bagi sy, teman wanita sy adalah segalanya pada sy.

Sy anak yatim piatu. Ibu sy dah lama meninggal dunia,sejak sy kecil lagi kerana sakit barah. Ayah sy pula meninggal dunia waktu usia sy 12 tahun, kerana kemalangan di tempat kerja. Sy dibesarkan oleh nenek sy,sejak sy berusia 12 tahun lagi sehingga lah sy habis sekolah, melanjutkan pelajaran ke tahap yang lebih tinggi. Semuanya dibiayai oleh nenek sy, yang hanya berpendapatan kecil, sekadar mengambil upah membuat kuih-muih dan nasi goreng yang dijual di salah sebuah kantin sekolah. Kami hidup serba sederhana, tak lah terlalu daif sangat, sekurang-kurangnya nenek sy mampu menyediakan tempat berteduh,makan pakai yang cukup,walaupun tidak semewah orang lain.

Nenek tak pernah sekalipun, menentang kemahuan sy. Sejak sy kecil, kemahuan sy akan dipenuhi, dengan segala kudrat yang nenek ada. Sy bangga dengan nenek, sy sayangkan dia. Tapi semuanya berubah bila sy kenal teman wanita sy, Joana (sekadar nama samaran). Sejak hari pertama sy kenal Joana, sy sukakan dia. Bila sy berjaya memiliki dia,sy rasa amat bertuah, yang sy tak dapat nak gambarkan. Perasaan muda-mudi bercinta, sy rasa sesiapapun pasti pernah rasa. Lebih2 lagi, ini lah cinta pertama sy, yang sy harap kekal hingga ke mati. Sy tahu,masih terlalu jauh untuk sy menjangkakan bagaimana penghujung hubungan kami,sy mendoakan hanya yang terbaik saja.

Joana, bukanlah gadis biasa. Gadis cantik bergaya, hidup serba kemewahan. Ibunya mempunyai butik dan spa sendiri, bapanya pula pemilik syarikat guaman terkemuka. Boleh sy katakan, sehelai bajunya sahaja mungkin sama sahaja kosnya dengan perbelanjaan sy selama beberapa minggu. Sy sebagai lelaki, sy rasakan situasi itu,tak sepatutnya berlaku. Ego sy tinggi, sy rasa tercabar. Sbb tu, sy tak pernah dedahkan asal usul sy, yang berasal dari keluarga yang daif dan tidak seberapa. Bukan kerana sy hendak tunjuk sy bagus, tapi hakikatnya sy malu. Sy risau sekiranya sy tak layak untuk berdamping dengan dia. Tidak sy nafikan, Joana seorang yang agak mementingkan kebendaan, tak pernah sekalipun Joana bersama-sama sy menunggang motorsikal yg sy miliki, hanya kerana risaukan rambutnya kotor. Makan di warung biasa juga bukanlah satu kebiasaan buat Joana. Sy tak salahkan Joana, kerana dia membesar dengan kemewahan,bukan seperti sy.

Pernah sekali nenek sy hendak melawat sy di kampus, tapi sy cuma katakan tak perlu. Bukan sy tak rindu pada nenek,tp sy malu. Biarlah nenek di kampung saja, tak perlu kawan2 sy terutamanya Joana, untuk tau siapa nenek dalam hidup sy. Sy akan terus-terang pada Joana tapi, sekarang bukan waktunya.

Bila sy habis belajar, sy practical di tempat asal, kerana kemahuan nenek. Sy pernah tunjukkan gambar Joana pada nenek, tapi nenek seperti tak berkenan. Kata nenek, perempuan yang kahwin dengan lelaki, akan tinggal bersama suami, sanggupkah Joana bersama sy yang daif ni? Sy beritahu nenek, sy boleh ubah semua tu. Sy akan cari kerja bagus, beli rumah besar untuk keselesaan,sy perlu masa untuk kumpul harta, tapi Joana tak perlu tahu ini semua.

Nenek, cuma menggelengkan kepala. Bagi nenek,perempuan yang sanggup menerima sy walau dengan keadaan sy daif,adalah cinta yang lebih sejati. Sy tetap tak bersetuju dengan nenek, biarlah sy kumpul dulu kekayaan sy,untuk memiliki Joana.

cik_es · Post time 12-5-2011 11:48 PM

Post Last Edit by cik_es at 12-5-2011 23:51

Nota : Kisah Freddie ini ditulis berdasarkan cerita sebenar Freddie,yang telah diubahsuai dalam bentuk penceritaan. Harap maklum. Sekali lagi, dialog di dalam kisah Freddie,hanyalah rekaan semata-mata untuk disesuaikan dengan cerita.

Pada satu hari, waktu tu sy dah mula bekerja tetap di situ, tanpa sy duga langsung, Joana senyap2 pergi ke tempat sy, mengunjungi rumah sy,hanya kerana nak bagi kejutan di hari jadi sy. Kehadiran Joana amat tak dijangka, dan seperti yang sy dah agak, Joana terperanjat melihat keadaan rumah sy, jauh dari apa yg pernah sy ceritakan padanya. Sy rasa bersalah, Joana berasa tertipu. Salah sy, kalau sy berterus-terang dari awal, semuanya takkan jadi begini. Joana bertindak lari dari situ tanpa sempat sy memberi penjelasan apa2, Joana langsung tidak mahu berbincang.

Malam tu, Joana sms sy, dia cakap dia rasa terhina. Kalau sejak awal lagi,sy berterus terang pada dia, dia akan cuba terima, tapi bukan dengan cara yang begini. Sy rasa bersalah, betapa bodohnya sy selama ni yang menyangkakan Joana tidak akan menerima sy sebagai teman, kerana cara hidup yg begini, tapi jangkaan sy meleset sama sekali.

Beberapa hari,fikiran sy buntu. Sy rasa amat tertekan sehingga banyak kerja sy terabai. Pada satu malam, sy bermimpikan mendiang ibu sy, yang berpesan supaya sy jangan sesekali abaikan nenek sy, dialah nyawa dan cahaya dalam hidup sy. Mimpi tu menghantui sy selama beberapa hari,mimpi yang serupa, sehinggakan sy kerap pergi ke kubur mendiang ibu sy, buat presentation kerja sy di situ, tanpa sy tahu apa sebabnya. Sy tak dpt kawal semua tu dari berlaku.

Hari demi hari,sy makin tertekan atas sikap Joana yang dah mula berubah,asyik mencari kesalahan sy,menuduh sy macam2 tentang pelbagai perkara yang tak pernah sy buat. Atas kerana sayang sy pada Joana sangat menebal,sy dah jadi tak menentu apabila Joana bersikap dingin. Hal di tempat kerja pulak, makin terabai. Sy memang bodoh kerana jadi hamba cinta sampai begini sekali.

Keadaan menjadi semakin buruk, bila 2 orang staff di tempat sy berhenti kerja secara tiba-tiba. Dorang ada bagitau,tak tahan dengan sy yang berubah sikap dan kadangkala dirasuk sesuatu yang bersuara seperti wanita tua. Sy terpinga-pinga,sy tak faham semua ni. Tentang kejadian dirasuk,sy sendiri tak pasti apa puncanya,sy tak ada jawapan untuk itu.

Untuk mengelakkan semua masalah berlarutan, sy ambil keputusan untuk berhenti kerja dan berpindah ke Australia, kerana Joana melanjutkan pelajarannya di sana. Sy mahu berjumpa dengan Joana, hanya dengan satu niat, untuk melamar Joana. Sy akan datang pada Joana dengan diri sy yang sebenar, bukan lagi Freddie yang mewah seperti yang dikenali Joana selama ini. Sy nekad, jika Joana menolak lamaran sy, sy tidak akan berkata apa-apa lagi, untuk mendesak, jauh sekali.

Beberapa hari sebelum sy meletak jawatan, Puan Nasha berterus terang pada saya, tentang notis perlucutan jawatan sy atas sebab disiplin. Sy secara sukarela meletakkan jawatan,tanpa bertanya apa2. Sy kecewa, sy rasa semakin jauh dengan dunia yang sepatutnya sy berpijak sekarang. Sy tahu keputusan sy ini, bukan kehendak sy sepenuhnya,tp kerana Joana, sy sanggup lakukan. Sy mahu buktikan pada Joana, betapa ikhlasnya niat sy untuk bersamanya.

2 hari selepas berhenti kerja, sy masih lagi keluar seperti biasa, berpura-pura ke pejabat, kerana nenek sy tak pernah tahu. Sy cuma tak nak dia risau, nenek dah tua. Sy mula menguruskan apa yang perlu, untuk ke asutralia. Sy merancang untuk berada di sana dalam 3 hari,hanya untuk berjumpa dan melamar Joana.

Tetapi, pada nenek, sy tidak pernah maklumkan. Sy cuma berpesan pada nenek, mungkin sy perlu outstation,kalau sy tak balik dlm 2 atau 3 hari, jangan risau, sy cuma outstation, tapi sy janji pada nenek, sy akan call dia selalu. Nenek pun percayakan sy, seperti selalu.

Malam sebelum sy bertolak ke Australia,sy tidur agak lewat. Sy masih memikirkan apa ayat yang sesuai untuk melamar Joana nanti, sy dah mula tak keruan. Disebabkan sy rapat dengan Puan Nasha yang dah sy anggap mcm keluarga sendiri, sy sms dia, bagitau tentang perancangan sy nak melamar dan berkahwin. Sy mintak tolong dari Puan Nasha, sekiranya nenek sy ada call, tolong jangan bagitau yang sy dah pun tak bekerja di situ, sy takut nenek terkejut,dia dah tua. Sy berjanji pada Puan Nasha, sy akan explain pada nenek sebaik saja saya balik dari Australia nanti.

Keesokkan harinya, sy bangun agak lewat. Kelam kabut kerana takut terlepas flight, panggilan nenek dari dapur tidak lagi sy hiraukan kerana bergegas untuk ke airport. Tanpa bersarapan dan mengambil bekal yang selalu nenek buat setiap pagi, sy terus melangkah keluar dari situ.

Nenek menelefon sy,sewaktu sy di dalam perjalanan.

"Bekal tak bawa ke?Tghari nanti makan luar?"
"Sorry Nek,dah lambat. Nanti kalau sempat sy balik makan,tp tak payah tunggu"
"Ok, balik tengahari nanti. Kau tu ada gastrik,jangan bagi nenek risau"

Sy cuma cakap ok, itulah kali terakhir,sy dengar suara nenek...ya,kali terakhir ..

Bersambung...